Afgelopen woensdag 1 juli 2020 (dat is op dit moment 5 dagen geleden), werd ik na 3 jaar even met beide benen op de grond gezet. Cara heeft mij in precies dezelfde week in 2017 ook al een keer flink gebeten in mijn gezicht. Later die week geloof ik ook in mijn hand of andersom. Pin me er niet op vast, ik weet niet meer hoeveel tijd daartussen heeft gezeten. Ik hield een dagboekje bij maar ben ook dingen vergeten te noteren.
Kort na elkaar gebeurde dit in ieder geval.
Dit voorval heb ik als heel moeilijk ervaren maar we konden met wat geduld en tijd ons weer herpakken en we hebben het vaker leuk samen dan niet leuk.
Ik was even vergeten hoe dit voelde, niet zozeer letterlijk maar figuurlijk. Het ziet er echter wel erger uit dan het is. Het doet nu overigens geen pijn meer.
De twee beten zelf waren op dat moment natuurlijk niet leuk en pijnlijk. Het meeste wat even pijn doet is je hart even op dat moment. Want niemand wil dat zijn of haar vogel bijt.
Mijn lieve meisje vol hormonen is even zichzelf niet. Voor mensen zonder papegaaien is dit vaak niet te bevatten. Wat ik ook begrijp. Maar voor mij is dit een enorm leer proces. Zoekende naar hoe ik ermee om moet gaan. Ik gebruik een opstap stok, en ik heb al jaren geen knuffel en kroel sessies meer met haar gehad, wat ik overigens prima vind. Ik herinner mij dat ik in 2017 die week ook niet goed in mijn vel zat. Wellicht is dit een extra trigger om mij dan te bijten. Want waarom is dit niet vaker voorgevallen de jaren erna. Ik schrik ervan en moet mezelf ook weer bij elkaar rapen. Dit kost tijd, en ik moet vertrouwen houden in het feit dat dit weer over waait. En me ook blijven beseffen dat dit volgend jaar weer opnieuw terug kan komen.
Cara gedraagt zich op dit moment sowieso geheel anders dan anders. Het zijn kleine signalen die de ene keer duidelijker zijn dan de ander. Gister kon ik bijvoorbeeld niet eens voorbij haar lopen want ze dreigde me te bijten. Dood eng hoor, ik geef dat eerlijk toe. Vleugels wijd en naar je toe hakken, en als het echt te gek wordt zelfs naar me toe vliegen om mij aan te vallen, gelukkig is dat vooralsnog één keer voorgekomen en was dat toen goed afgelopen.
Hun kamer inlopen is een “no go” voor haar in het begin van de avond. Terwijl ik halverwege de middag wel bij ze naar binnen mag zonder problemen om ze eten te geven. (Dit is vandaag, kan morgen gewoon weer anders zijn)
Ik geef het een week of misschien wat langer voor ik weer kan bouwen met haar naar opnieuw om elkaar weer te vertrouwen. Want niet alleen ik ben geschrokken. Zij schrok ook van het moment, ik geloof heilig dat Cara dit niet doet om mij te pesten. Het zijn wilde dieren die wij hand tam maken, maar ze hebben wilde gedragingen en daar moeten wij als mens mee zien om te gaan. Het is niet de eerste en vast ook niet de laatste keer. Maar ik ben wel op mijn hoede.
Ik moet bedenken wat ik ermee moet doen om dit beter onder controle te krijgen. Ik las op de website van Rob van Zon in ieder geval dat ik ze in deze periode beter niet kan douchen, en het eten meer beperken.
Slapen doen ze hier 14 uur dus dat gaat al goed. Ze heeft wel een vogel partner maar deze haal ik niet bij haar weg want dat vind ik crue, maar dat wordt ook aangegeven dat dit niet de bedoeling is i.v.m. het welzijn van de papegaai. Dus daar moet ik een beetje mijn draai gaan vinden nog.
Mocht je je afvragen waarom ik dit deel met jullie, ik wil mensen los van alle leuke plaatjes en filmpjes die je overal kan vinden ook laten weten dat er een keerzijde zit aan het hebben van papegaaien.
Het komt zelden voor dat een papegaaien eigenaar nooit gebeten zal worden. Veel vogels worden na het bijten ook weggedaan, dus bezint eer begint! Want je hebt een dier voor het leven in huis gehaald en daar ben jij als mens verantwoordelijk voor!
Gelukkig heb ik zelf nog een aantal dieren in huis die mij nu wel lief vinden.
Ingrid
Ja beste Ingrid, het heeft mij wel al tig keer gebeten dat ik bang ben gaan worden om hem weer uit de kooi toe te laten. Heb eerlijk gezegd nog niet overwogen om hem/zij de deur uit te doen. Ik bouw een vertrouwens band met hem op en zo ineens uit het niets wordt je goed tot bloedens toe gebeten. Als ik alles dit geweten had, had ik hem sws never in huis gehaald. Wat mij ook goed lijkt om meer samen met een groep die dit ook veelal hebben om proberen van elkaars te leren van hoe en wat.
Heel veel dank dat ik jouw berichtje heb kunnen lezen deed me goed omdat ik dan niet alleen sta.
Vele groetjes Joke
Graag gedaan Joke, en het is super dat je nog niet hebt opgegeven. Probeer op zijn lichaamstaal te letten, papegaaien geven vaak vooraf wel signalen af en wij als eigenaar moeten dat leren herkennen. Ik
Faal hier soms ook in, dus je staat zeker niet alleen! Maar aldoende leert men. Geef niet op en blijf alert! Ik gebruik een opstapstok om Cara uit haar verblijf te halen. Misschien is dit iets voor jou om ook te overwegen? Groetjes, Ingrid
ja de onze roodstaart soms zo maar uit het niets lief en leuk zijn en zomaar hap blij ook da het bij mij alleen niet is dank julie allenxx
Ik heb wel eens een beet gezien van een grijsje en dat zag er niet zo heel lekker uit. Ik zelf vind de lichaamstaal van een grijsje heel lastig te lezen. Maar als eigenaar zal je waarschijnlijk wel patronen en kleine signalen zien? Je bent zeker niet de enige. Groetjes, Ingrid
Gelukkig zijn er meer mensen die dit ervaren en eerlijk durven te delen. En ben van mening als iemand een knuffel die wil hebben ze beter een hond of konijn kunnen aanschaffen.
Precies daar ben ik het helemaal mee eens! Groetjes, Ingrid
He Ingrid,
Wat is dit een herkenbaar verhaal heb dan wel geen ara maar wel een hormonale territoriale pyhrrura op moment ook geen pretje.
Mijn handen en armen ziten vol met blauwe plekken, wondjes, korstjes en littekens.
Afstand doen van mijn vliegende piranha no way!!!
Ja! Kleinere vogels kunnen er zeker ook wat van. Ik had vroeger Agaporniden die ook flink konden bijten. Niet bepaald een pretje!
Groetjes, Ingrid
Wij hebben een edelpop, en tja, ook zij geef wel eens een flinke knauw, zo ook eergisteren, waren er beide van geschrokken, maar opgeven nóóit. Ik hou zo enorm veel van haar. Ze is anderhalf jaar, en denk dus dat ze ontvankelijk is, denk er alleen nog niet over na om een edel man erbij te kopen.
Edelpoppen hoor ik inderdaad vaker dat ze erg pittig zijn, ze is nog heel jong zo te horen. Groetjes, Ingrid
Hallo
Wij hebben een edelman ik kon alles met hem en opeens niet meer. Hij heeft mij ook.flink gebeten in me wenkbrouwen 2x aan toe. Werdt flink dik maar weet niet wat ik fout doe of deed me man kan alles met hem
Hoi Cor, wat vervelend dat je dit met de vogel meemaakt. Het is niet zo 123 te zeggen waardoor dit exact komt zonder meer achtergrond informatie over de vogel en de vogel te hebben gezien. Ik raad je aan om hiermee naar een papegaaien gedragsdeskundige/trainer/adviseur te gaan. Er zijn er meerdere die je hierbij goed kunnen helpen. Mocht je een doorverwijzing willen, dan mag je mij mailen via de contact pagina.
Wat goed dat u uw verhaal deelde.ook de bonte boertje van mijn dochter bijt haar wel eens.maar ja ik denk maar zo we zijn zelf ook niet elke dag vrolijk.sterkte want die van u lijken me toch wel pijnlijke plekken
Graag gedaan Karen. Een beet van een bonte boer lijkt me ook niet mis! Onderschat de kleine snavels niet. De oppervlakte is kleiner maar het kan natuurlijk ook flink zeer doen! Groetjes, Ingrid
Hoi Ingrid, mooi omschreven het is en blijven wilde dieren die wij denken tam te hebben. Maar zo zie je, niet altijd en komt er even een ander gedrag naar boven die wij ook moeten accepteren.
Niet goed keuren, maar maar accepteren.
Mijn edelpoo Luna nu 1 jaar, bijt ook wel eens. Ze is nog jong. Gelukkig laar ze weer los. Niet zoals vroeger bij mijn fretten vast is vast… .
Mensen denken er niet over na, over de aanschaf.
Ik zie het als kinderen “nemen”, die schijten in het begin ook in de hoek van de kamer. En geef je een opvoeding.
Dat is met alle beesten zo. Opvoeden en boven ze blijven staan..
Leuke en goeie verhalen
Gr René.
Ik heb 12 agapornissen. In de toekomst hopelijk ooit een ara. Ik vind het juist geweldig om verhalen te horen die juist de andere kant vertellen van het houden van een ara. Daar leer ik veel van ter voorbereiding zal ik maar zeggen. Is dat bijten enkel in de hormonale periode en dat weer ophoud na jaren of is het iets wat je met opvoeding kunt ‘corrigeren’ ? Als je er twee hebt is dat bijten dan meer dan dat je er één neemt?
Ik heb voor de derde keer een geelkop amazone. De twee vorige zijn gestorven. De eerste heb ik tien jaar gehad en had keelkanker. Was een brave, wel al oud als ik haahem/haar gekocht heb. De tweede heb ik gekocht als gezelschap voor nummer één. Heb ik twintig jaar gehad was wel geen vriendje andere van en moest hem/haar apart zetten. Heeft twee keer achter elkaar een hartinfarct gekregen en is in mijn armen gestorven. Nu heb ik dus weer ne nieuwe gekocht maar is wel een stouterik. Hij bijt ons al enkele keren. Ik dacht iets te kennen van papegaaien maar zijn gedrag is me een raadsel. Wel heeft hij of zij hormonale gedragingen. Kan me iemand raad geven.
Hoi Ria, lastig om vanaf een afstandje te oordelen over de situatie. Amazones staan eigenlijk best wel bekend om hun temperamentvolle karaktereigenschappen. Dat ze onvoorspelbaar gedrag vertonen is iets wat we heel vaak horen en zien. Het is zo dat we natuurlijk met elke vogel/dier een uniek karakter zien, met hun eigen eigenaardigheden. Voor ons als baasjes is het belangrijk om goed te observeren. In welke situaties merk je dat de vogel vaker ogenschijnlijk ineens bijt. Welke periodes in het jaar komt dit vaker voor? Welke maanden, welke plek in huis of gebeurd dit in of nabij de kooi/verblijf. Dit soort dingen kunnen een goed beeld geven en vaak al wat duidelijkheid scheppen. Ik raad je aan om dit soort dingen in een boekje bij te houden. En daarbij ook te kijken wat voor verblijf heeft de vogel en welke behoeften heeft de vogel. Heeft hij voldoende speelgelegenheden? Sloopspeelgoed? Is het misschien zo dat hij of zij zich ergens in kan verstoppen (wat kan resulteren in broeds gedrag) zo kunnen we nog veel langer voortborduren. Ik raad je aan om eens contact te zoeken met een papegaaien gedragstherapeut/deskundige. Deze mensen kunnen goed meekijken en meedenken om het leven met je vogel zo aangenaam mogelijk te maken. Maar vooral het leven van de vogel zo leuk mogelijk te maken. Zodat de gedragsproblematiek hopelijk wat minder wordt. Of in ieder geval voor het baasje. In dit geval voor jou het wat duidelijker wordt, zodat je er beter mee om kan gaan! Veel succes met deze groene boef!