Tico mijn blauwgele ara popje van 13 jaar jong had een ingegroeide veer. Dit was niet nieuw bij haar, echter kwamen de andere keren de veren uiteindelijk wel door de huid heen. Soms wat krom en soms met wat huid eromheen wat beschadigd.
Tico is geen extreme plukker maar kan in de wintermaanden richting de lente toch vaak wel even wat rommelig eruit zien. Dit deed ze al toen ze 1 jaar was, echter is dit veel structureler geworden naar mate ze ouder werd. In de hormonen tijd was het dan nu ook weer zover.
De problemen met ingegroeide veren kwam ook steeds vaker voor. Wat op zichzelf geen hele vreemde reactie is van een huid dat keer op keer wordt beschadigd door het uittrekken van veren.
Dit jaar wilde de veer helaas niet door de huid komen en de bobbel werd steeds groter. Op zich was het niet zorgelijk omdat ze er geen last van leek te hebben. Het zag er mooi roze uit. Toch besloten om de gehele follikel met veerzakje eruit te laten halen door dierenarts ( vogelarts ) Rob van Zon. Ik had ook de keuze het enkel open te laten maken, maar de kans dat het dan weer terug komt was aanzienlijk groot. Vandaar deze keuze.
Tico kreeg achter iets om te kalmeren/versuffen en ook alvast pijnstilling. Toen kreeg ik haar terug in de wachtkamer en kon ze bij mij veilig en in vertrouwde armen suf worden voor de operatie. Toen ze eenmaal voldoende versuft was, werd ze mee naar achter genomen door Hyke de assistente van Rob.
Tussendoor kwam de andere assistente mij de verwijderde follikel laten zien en ze gaf aan dat er mogelijk een cyste in zat. Dus het was goed dat ik het heb laten weghalen. Het zag er ook wel erg interessant uit. En achteraf gezien had ik het eigenlijk wel mee willen nemen en thuis open willen maken om te zien hoe het eruit zag van binnen. Vroeger keek ik altijd naar operaties en toch blijf ik gefascineerd bij zulke dingen.
Na de operatie kon Tico fijn bij mij bijkomen in de wachtkamer tot ik haar goed genoeg bijgekomen vond om weer naar huis te kunnen. Ze was zo ontzettend wiebelig en aandoenlijk. Het voelde weer even alsof ik een baby ara in mijn armen had.
In de auto moest ze wel wat braken, dit was ook aangegeven dat dit kon gebeuren. Wel zielig hoor moet ik toegeven dat ik dan toch me net een moeder voel dat zich zorgen maakt. Thuis had ze lekker de tijd om bij te komen op haar favoriete plekje in huis in de kamer volière.
De wond was wel iets groter dan ik had verwacht maar het genezingsproces ging ontzettend voorspoedig. Ze bleef boven verwachting goed van de wond af. De wond werd zwart en groen en enkele dagen erna was het weer haar normale huidskleur. Het genezen ging heel vlot.
De hechtingen lossen vanzelf op, maar konden eventueel na 10 dagen na de operatie eruit gehaald worden. Ik besloot omdat ze er goed af bleef deze te laten zitten tot ze zelf eruit zouden vallen.
Helaas had ze de eerste weken wel veel geplukt op haar buik en rug. Dit waarschijnlijk als reactie op de narcose en de stress waar zij soms ook op reageert op deze manier.
uiteindelijk is Hyke ( zo dankbaar ❤️) toch langs geweest om de hechtingen samen met mij te verwijderen omdat Tico zo plukte. Dit is niet iets wat normaal gesproken zo wordt gedaan maar we hadden al een keer afgesproken dat ze langs zou komen, dus zo gezegd zo gedaan en was dit een uitgelezen moment om dit te doen.
Gelukkig was het plukken na een aantal weken weer gestopt en begon ze zich ook weer goed te voelen.
Ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt haar te laten helpen aan die vervelende veer, en dat alles goed is gegaan.
update:
Helaas is Tico na 3 maanden na de operatie weer begonnen met regelmatig uittrekken van veren en dons. Waardoor er weer regelmatig veren de gekke kant op groeien.
nu bijna een jaar verder is dit nog steeds gaande wel met vlagen waar dit weer beter gaat. Daarom heb ik besloten om haar binnenkort geheel te laten onderzoeken door middel van foto’s om te kijken hoe ze van binnen eruit ziet.
Zodra er meer bekend is zal ik hier zeker een nieuwe blog hierover plaatsen.