Team avatar freeflight

Hallo, ik ben Jennifer. Samen met mijn man Jacco zijn wij trotse eigenaren van Korra de Harlekijn Ara, Zuko de Blauwgele Ara, Suki de Groenvleugel Ara en Iroh de zonparkiet. Ze hebben allemaal een naam uit de tekenfilmserie ‘Avatar’. Dus we noemen de hele bups ook wel ‘Team Avatar’ met een knipoog naar de serie.

Jacco werkt fulltime, maar ik heb meer dan genoeg tijd voor de vogels. Ik kan dan ook veel meer met de vogels, ik ben immers altijd met ze bezig. Maar Jacco wordt ook gewoon geaccepteerd.

Wij vliegen ook buiten met de vogels, waarbij het dan de bedoeling is dat ze weer bij ons landen. Dat heet freeflight. Het is bij ons dus niet de bedoeling dat ze naar eigen wil uren in de boom gaan zitten rondom het huis. Dat is een hele andere tak van sport.

Ik ga een stukje schrijven over freeflight, maar hier komt alvast de disclaimer, ik zou mezelf nooit een expert noemen want dat ben ik niet, en het is niet altijd rozengeur en maneschijn.

Toen Korra nog een kleine afhankelijke spruit was kwamen we in aanraking met de term freeflight. We hebben ons verdiept bij de juiste bronnen en kwamen er al gauw achter dat je dat niet even zomaar zelf voor elkaar krijgt. Zo kwamen we in aanraking met de heren van de freeflight academie. Later kwam de freeflight-guru ‘Chris Biro’ naar Nederland om een 3-daagse seminar te geven waar we maar al te graag bij waren.

Hulp van mensen met ervaring, en kennis vanuit de juiste bronnen, zijn onmisbaar als je zoiets geks gaat doen als je vliegende huisdier de lucht in gooien. De heren van de academie hebben Korra, Suki, Iroh en ons getraind aan de hand van de theorie van Chris Biro, om ons klaar te stomen voor het part-time contract dat je eigenlijk aangaat met je vogel.

Part-time contract? Ja, zo is het wel een beetje. Al onze vogels zijn freeflight getraind, en daar stop je niet zomaar mee. Als je ermee stopt kan dat vaak enorme gedragsproblemen veroorzaken. Daarnaast leven ze ook nog eens heel wat jaren. Dus mocht je het idee hebben dit ook te willen doen, denk er heel goed over na.

Elke ochtend nadat het licht automatisch aan is gegaan in de vogelkamer, ga ik met elke vogel individueel 15 minuten ‘recallen’. Van de stok naar mij vliegen en weer terug naar de stok met beloningen. Andere mensen laten de hond uit, ik ga een uurtje recallen met de vogels (en daarna laat ik de honden uit). Dan maak ik de dagelijkse chop van 90% groenten en een beetje fruit, maak ik de volières en de rest van de vogelkamer schoon. ‘s Middags zit ik nog even met ze in de woonkamer en mogen ze buiten de volière in. Ik kan met ze kroelen zoals iedereen dat met zijn tamme vogel kan, maar recallen vinden ze het leukste om te doen. Het is niet alleen een moment van training die dagelijks afgevinkt moet worden maar ook een enorm positief contactmoment.

Als het weer een beetje meezit, droog en niet teveel wind, gaan we buiten vliegen. We hebben een prachtige plek op 5 minuten rijden afstand gevonden waar we onbezorgd kunnen vliegen. Geen autoweg en andere mensen in de buurt maar een heerlijke stille plek waar het even tijd is voor mij en de vogels. Vliegen doen we zo vaak als mogelijk; Sommige mooie weken 5 dagen per week in een korte broek. Maar ook een stuk minder vaak tijdens de koude winterweken, met een dikke jas, tintelende vingertoppen en een klein beetje tegenzin.

Helaas is het niet altijd zo makkelijk als ‘eenmaal in de lucht, altijd in de lucht’. Zo heeft Suki, onze groenvleugel ara, al een tijdje bij vlagen minder focus dan andere dagen. En als je een vogel buiten los gaat laten is die constante focus enorm belangrijk. Hoewel Suki niet meer standaard mee naar buiten gaat, geef ik niet op. Elke dag blijf ik met haar recallen en trainen in de hoop dat ze op een dag weer consequent gefocust is op mij, zonder afgeleid te raken. Dan mag ze weer mee met Korra en Zuko naar buiten.

Iroh de zonparkiet is een kleine boemerang. Onze ara’s vliegen een rondje door de lucht en genieten van het vliegen voordat ze weer landen bij ons. Maar kleine Iroh vliegt alleen naar z’n stok en van z’n stok naar ons voor de beloning, zelden met een extra rondje. Misschien niet helemaal wat we verwacht hadden, maar hij is er heel blij mee dus dan zijn wij dat ook.

Zuko hebben we helemaal zelf getraind op basis van de ervaringen en lessen bij de freeflight academie met Korra en Suki, en de theorie van Chris Biro. We hebben meerdere malen een sportzaal afgehuurd om hem te trainen in grote ruimtes en zijn van jongs af aan gelijk begonnen met het vormen van zijn ontwikkeling om buiten te gaan vliegen. Hij heeft uren per dag buiten doorgebracht in de volière om te wennen en is elke keer mee geweest als Korra en Suki gingen vliegen om vanuit zijn kooitje te kijken doe de dames het doen. En dan komt het aller spannendste moment. De eerste keer dat hij buiten zonder kooi ging doen, wat hij binnen perfect deed. Eerst even recallen naar de stok, en toen ineens vloog hij mij zo voorbij voor zijn eerste echte vlucht. Hij ging gelijk hoog vliegen maar gelukkig heeft hij al goed leren dalen in de metershoge sportzaal. Want je verwacht het misschien niet, maar dalen is een behoorlijk lastig kunstje om te leren als je niet opgroeit in een subtropisch woud in Peru. Na een paar rondjes kwam hij buiten-adem weer op mijn hand zitten. Na wekenlang elke dag een paar uur trainen en voorbereiden, is zo’n eerste vlucht een geweldig moment.

Ik zou graag willen afsluiten dat het soms pijnlijk is om te zien hoe sommige mensen er iets te licht over denken. Hoe ik mijn dagen met de vogels invul kan heel erg verschillen met hoe een andere ‘freeflighter’ het doet. Maar eenieder die al enige tijd aan freeflight doet, zal het er mee eens zijn dat het niet alleen een hobby is, maar een levenswijze. Met een hobby kun je even stoppen, dit blijft elke dag voor vele jaren deel van je dagelijkse routine. Het is natuurlijk geweldig dat je zoveel van je vogel houd dat je hem dit wil gunnen. Dat je de basis van freeflight begrijpt en misschien zelfs wel goed kan recallen met je vogel is een mooi begin. Maar er komt zoveel meer bij kijken voordat je vogel dit ook buiten kan zonder standaard in de boom te gaan zitten. En als je nog steeds 100% zeker bent dat je dit nog vele jaren wil doen, is het aller belangrijkste is dat je hulp krijgt van iemand die veel ervaring heeft en vooral iemand die een goede leermeester is. Zo zou ik zelf nooit mezelf als expert neerzetten en anderen helpen om vogels te trainen. Toch maar geen freeflight? Is ook helemaal niet nodig. Ze kunnen een geweldig leven hebben zonder al die gekkigheid.

2 antwoorden op “Team avatar freeflight”

  1. Bedankt voor jouw leerzame verhaal. Ik ben vooral (al een poos) bezig met veel te leren i.v.m. het willen gaan houden van een blauwgele ara.

  2. Heel interessant heb jullie al vaker voorbij zien komen prachtige vogels want ben me al even aan het verdiepen in free flight en wilde dat eerst met me grijsje al gaan doen maar die was daar helaas niet geschikt voor maar heb nu een heel lief bg van 9 weken en begint toch weer te knagen en veel lezen erover alleen zit met wat vragen zoals hoe oud best te beginnen met wennen aan buiten geluiden en alles want wonen bij veel water maar snelweg en spoor is vóór de schat geen 3 min vliegen en dan hangt ze er boven straks dus wik haar met een tuigje om op de arm wel aan de geluiden laten wennen want wil er graag overal mee na toe nemen zoals me grijsje dat ook doet en nergens bang voor is alleen ouder was toen ik hem haalde +- 3 maand al

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Translate »
error: Content is protected !!